Historia stalowych, powłokowych obiektów mostowych
Obiekty powłokowe powstały w wyniku ewolucji konstrukcji skrzynkowych, których płaskie elementy łączone pod kątem poprzez spawanie zastąpiono elementami krzywymi. Uzyskano poprzez to płynne przejście elementów jednego w drugi, charakteryzujące się stopniowym rozkładem naprężeń oraz znacznym zmniejszeniem karbu konstrukcyjnego.
Rys.1. Porównanie przekroju skrzynkowego i powłokowego
Konstrukcje te stosowane były od roku 1956 w ówczesnym ZKS Mostostal. Konstrukcje powłokowe wykorzystywano do budowy:
- galerii dla przenośników taśmowych,
- dźwignic powłokowych,
- mostów drogowych,
- mostów technologicznych.
Charakterystyczną cechą tych konstrukcji jest zastosowanie blach poszycia grubości 3-12mm jako podstawowego elementu nośnego użebrowanego podłużnie i poprzecznie.
Wybrane, zrealizowane obiekty powłokowe w Polsce:
- Most technologiczny przez Wisłę w Warszawie 1956r,
- Most Powstańców Śląskich przez Wisłę w Krakowie 1970r,
- Most im. R. Siwca w Przemyślu 1987r,
- Most przez Dunajec w Ostrowie,
- Most technologiczny przez Wisłę w Łęgu,
- Most technologiczny przez Dunajec w Nowym Sączu.
Główne zalety konstrukcji powłokowych:
- Zdolność do przenoszenia znacznych obciążeń,
- Połączenie blach poszycia za pomocą spoin czołowych z możliwością kontroli ich jakości,
- Znaczna smukłość konstrukcji,
- Opływowy kształt.
Główne wady konstrukcji powłokowych:
- Trudności w montażu,
- Duży hałas przy obciążeniach użytkowych mostów,
- Podatność na drgania dynamiczne,
- Brak walorów estetycznych.
Bibliografia:
„Obiekty mostowe w krajobrazie Polski południowej”, materiały pokonferencyjne /28.10.1987/,
„Inżynieria i budownictwo” – 8-9/1975,
„Postęp techniczny w mostownictwie” – Bronisław Kędzierski, WKiŁ - Warszawa 1972,
„Drogownictwo” – 6/1983.
